Non so in qual modo, ma i miei scolarini erano venuti a sapere che quel giorno era il mio compleanno. Me li vidi arrivare alla scuola col vestito delle feste e con un regalino tra le mani.
Chi mi portava una penna elegante, chi un libriccino da messa, chi un astuccio da lavoro, chi un bel mazzo di fiori freschi. Io fui consolata e attristata da quella vista: consolata perchè qualunque segno di gratitudine o d'affetto che mi venisse da quei buoni figliuoli mi toccava il cuore e mi faceva parer leggiero ogni sacrifizio: attristata, poichè pensavo che i denari occorsi in quelle compre, potevano venir destinati a più nobile uso. A ogni modo, accolsi serenamente quelle care dimostrazioni d'amore.
Un bambino solo, il più povero, non mi offrì nulla: ma dal suo contegno imbarazzato e dal suo visetto malinconico argomentai quanto dovesse soffrire. Lo chiamai e quando l'ebbi vicino me lo strinsi ripetutamente fra le braccia, baciandolo. Incoraggiato da quelle carezze, il poverino mi pose tra le mani un involtino e fuggì vergognoso.
Sorpresa e incuriosita, lo aprii senza che nessuno potesse accorgersene. Vi erano.... indovinate!.. Tre pallottoline di zucchero!
Lo richiamai subito da me.
--Lo sapevi che mi piacesse lo zucchero? gli chiesi sorridendo.
--Me lo sono figurato! Mi piace tanto a me!
--E tu, ripresi commossa, l'hai certo chiesto alla mamma e....
--No signora! replicò prontamente, non ho chiesto nulla a nessuno; glie l'ho serbato proprio io, di mio....
--Ma pure....
--La nonna, quando mi dà il caffè e latte, mi mette sempre nella chicchera due o tre pallottoline di zucchero per indolcirlo. Io ho levato lo zucchero....
--E il caffè e latte?... chiesi con la gola serrata.
--L'ho preso amaro!
Mario, piccolo Mario, dove sei tu? Forse il fumo delle officine avrà annerito il tuo viso d'angelo, forse a quest'ora lavorerai i campi dove biondeggia la messe e si matura, al sole, la vite, forse ti accoglieranno le navi avventurose dove il lavoro è sì duro, la speranza sì fallace....
Ma chiunque tu sii, operaio, agricoltore o uomo di mare, il tuo posto è fra i nobili cuori, per quali l'amore è sacrifizio, l'abnegazione, dovere.
Mario, piccolo Mario, se tu per un momento potessi entrare nella mia stanzetta da studio, vedresti molte carte, molti libri, molti ninnoli; e vedresti anche, custoditi in una piccola campana di vetro, tre pezzetti di zucchero, un nome, una data! | Ma nafx kif dawk l-istudenti żgħar tiegħi saru jafu li kien il-jum għeluq snieni dak in-nhar. Rajthom ġejjin bl-ilbies tal-festa u b'rigal ċkejken f'idhom. Kien hemm min ġabli pinna eleganti, min ktieb ċkejken tal-quddiesa, min borża għax-xogħol, min bukkett sabiħ ta' fjuri friski. Kont ferħana u fl-istess ħin imdejqa malli rajthom: ferħana għax kull sinjal ta' gratitudni jew imħabba li juruni dawk iċ-ċkejknin bravi imissli qalbi u jagħmel is-sagrifiċċju tiegħi qisu xejn; imdejqa għax ħsibt li l-flus li ntefqu f'dak ix-xiri, setgħu marru għal użu iktar bżonnjuż. Hekk jew hekk, ilqajt dak il-wiri ħelu t'imħabba b'ferħ. Tifel wieħed, l-iktar fqir, ma tani xejn; imma mid-dehra imbarazzata tiegħu u mill-ħarsa ta' dwejjaq minn dak il-wiċċ żgħir, indunajt kemm kien qed ibati. Għajjatlu u meta wasal ħdejja, għannaqtu miegħi għal bosta drabi waqt li bistu. Hu għamel kuraġġ b'dak il-fsied, u miskin poġġa xi ħaġa mgeżwra ġo idejja u ħarab bil-mistħija. Maħsuda u mimlija kurżità, ftaħtu mingħar ma ħallejt lil ħadd jinduna. Kien hemm...aqtgħu...tlett biċċiet zokkor! Għajjatlu malajr ħdejja. - Kont taf li nħobb iz-zokkor? saqsejtu bi tbissima. - Bsart! Jogħġobni tant lili! - U int, komplejt, mgħaġġba, żgur saqsejt lil ommok u ... -Le, Sinjura! wieġeb fil-pront, ma tlabt lil ħadd; żammejtu jien stess, minn tiegħi... - Imma... - In-nanna, meta ittini l-kaffè u l-ħalib, dejjem tpoġġi fit-kikkra żewġ jew tlett biċċiet zokkor biex ikun ħelu. Neħħejt iz-zokkor... - U l-kaffè u t-tè?... saqsejtu b'għoqda ġo griżmejja. - Ħadtu morr! Mario, ċkejken Mario, fejn int? Forsi id-duħħan tal-uffiċċju għamillek wiċċek t'anġlu samrani, forsi bħalissa qed taħdem fl-egħlieqi fejn il-qamħ qed isir dehbi, u d-dielja qed timmatura fix-xemx, forsi il-vapuri tal-avventura fejn ix-xogħol hu iebes, qed jiġbduk, it-tama ma tintilifx.... Imma int x'int, ħaddiem, bidwi jew baħħar, postok hu fost il-qlub nobbli, għax l-imħabba tfisser sagrifiċċju, ċaħda, dmir għalik. Mario, ċkejken Mario, jekk int, għal mument tista' tidħol ġo l-istudju żgħir tiegħi, tara' ħafna karti, ħafna kotba, ħafna ċejċiet; u tara' ukoll, miżmuma ġo qampiena żgħira tal-ħġieġ, tlett biċċiet ta' zokkor, isem u data! |