Des livres, rien que des livres. Alignés sur les étagères. Empilés au sol.Entassés sur le moindre coin de table. Toutes les pièces en regorgent. A peine la place de circuler.C'est ici, dans cet appartement bourgeois du 16e arrondissement de Paris, que Pierre-Emmanuel Dauzat a installé son bureau. Ici qu'il travaille face à son ordinateur, douze à quatorze heures par jour, à lire, traduire et préfacer les livres des autres et à écrire les siens. Le soir, il n'a qu'à traverser la rue pour rentrer chez lui. "Ma vie sociale est réduite au minimum", reconnaît-il.
A bientôt 50 ans, Pierre-Emmanuel Dauzat est l'un des traducteurs français les plus demandés.[...]
Polyglotte ? Pierre-Emmanuel Dauzat balaie le qualificatif d'un revers de main. Il ne parle aucune des langues qu'il traduit. "Même en anglais, je suis incapable de dire deux mots, assure-t-il. A part le latin et le grec, je n'ai jamais appris aucune langue étrangère. La plupart de mes contrats, je les ai signés sans connaître le moins du monde la langue que j'allais traduire. Il suffit qu'un éditeur me convainque de l'intérêt d'un livre pour que j'accepte de relever le défi. Vous ne pouvez pas imaginer dans quel état de tension je suis quand je me mets à travailler sur un texte auquel je ne comprends rien..."[...]
Sa méthode est toujours la même : allergique aux grammaires, il préfère s'"immerger" dans des dictionnaires et des livres en édition bilingue. Généralement, il ne lit pas à l'avance l'ouvrage qu'il doit traduire : "C'est indispensable pour garder une forme de spontanéité dans la traduction." Seul principe, il commence par traduire la fin : "J'ai une telle angoisse de la mort que je préfère me débarrasser de la fin dès le début", explique-t-il. [...] Ce "besoin vital de (s')exiler dans la langue des autres", il dit l'éprouver depuis toujours. | Boeken, niets dan boeken. Uitgelijnd met planken. Gestapeld op de vloer. Verpakt op elke hoek van de tafel. Alle kamers zitten er vol mee. Het is hier, in dit burgerlijk appartement in het 16e arrondissement van Parijs, dat Pierre-Emmanuel Dauzat zijn kantoor heeft ingericht. Hier werkt hij twaalf tot veertien uur per dag achter zijn computer aan het lezen, vertalen en voorlezen van andermans boeken en het schrijven van zijn eigen boeken. 's Avonds hoeft hij alleen maar de straat over te steken om naar huis te gaan. Pierre-Emmanuel Dauzat, bijna 50 jaar oud, is een van de meest gevraagde Franse vertalers.[...] Polyglot? Pierre-Emmanuel Dauzat veegt de kwalificatie uit met een backhand. Hij spreekt geen van de talen die hij vertaalt. "Zelfs in het Engels kan ik geen twee woorden zeggen," zei hij. Afgezien van Latijn en Grieks heb ik nooit een vreemde taal geleerd. De meeste van mijn contracten heb ik ondertekend zonder in het minst de taal te kennen die ik zou gaan vertalen. Er is alleen een uitgever nodig om me te overtuigen van de waarde van een boek om de uitdaging aan te gaan. Je kunt je niet voorstellen in welke staat van spanning ik me bevind als ik aan een tekst begin te werken die ik niet begrijp." Zijn werkwijze is altijd hetzelfde: allergisch voor grammatica 's' dompelt 'hij zich het liefst onder in woordenboeken en boeken in tweetalige uitgave. Over het algemeen leest hij het werk dat hij moet vertalen niet van tevoren: “It is essential to keep a form of spontaneity in the translation.” Enige principe, hij begint met het vertalen van het einde: "Ik heb zo 'n doodsangst dat ik er de voorkeur aan geef om vanaf het begin van het einde af te komen", legt hij uit. [...] Deze "vitale behoefte om zichzelf te verbannen in de taal van anderen", zegt hij, heeft het altijd gevoeld. |