[...] Translators just didn't get recognition, they didn't expect to make much of a living, just get by. Very few people were actually trained as translators, but most had a solid college education and a solid knowledge of languages, at least their own language. I had a friend who fell exactly into that category and my circle of friends expanded to include other translators. I found them to be much more interesting as people, and discovered that we often had similar life experiences. I never had trouble making friends, but I always felt "different" and I'm sure they felt it too. When my friend retired, she recommended me as her replacement. I now entered the realm of Reinsurance, of which I knew nothing. I was also the only translator there, and didn't have much to fall back on. However, it was another notch up....
On my new job, I started looking through the files, asking questions and got the company to enroll me in Insurance courses. The College of Insurance was across the street, and I consulted fire codes, insurance policies and fire extinguisher catalogs in their library. I was learning what I had never had the luxury of being able to do before: research. The first time I had to translate a proposal for purposes of insurance of a nuclear plant, I got a call from the head man in that department, congratulating me on the job I had done. "Compares favorably with what we are used to," he said. What an upper! What happened was that I consulted a document in the files similar to the one I was tackling for guidance, but when I saw that my predecessor had used the word "nucleus" instead of "core", I realized that the files were useless to me. I went across the street to the library and looked up "nuclear plants." I immediately found all the terminology I needed.
It takes a great deal more than that to be a good translator these days, of course. [...] | Përkthyesit thjesht nuk merrnin njohje, ata nuk priteshin të fitonin shumë, vetëm të mbijetonin. Shumë pak njerëz ishin trajnuar në fakt si përkthyes, por shumica kishin një arsim të shkëlqyer universitar dhe njohuri të mira të gjuhëve, të paktën të gjuhës së tyre. Kam pasur një mik që rrinte plotësisht në këtë kategori dhe rrethi im i miqve u zgjerua për të përfshirë përkthyes të tjerë. Gjeta se ata ishin shumë më interesantë si persona dhe zbulova se shpesh kishim përvoja jete të ngjashme. Kurrë nuk kam pasur vështirësi të bëj miq, por gjithmonë kam ndjerë një ndryshim dhe jam i sigurt që ata e ndjenin po ashtu. Kur mikja ime doli ne pension, më rekomandoi si zëvendësimin e saj. Tani hyra në fushën e Siguracionit, për të cilën nuk dija asgjë. Une isha gjithashtu e vetmja perkthyese , dhe nuk kisha ku te mbeshtetesha.Megjithatë, ishte një nivel tjetër më lart... Në punën time të re, fillova të shikoj skedarët, të beja pyetje dhe binda kompaninë të më regjistrojë në kurse Sigurimesh. Kolegji i Sigurimeve ishte përtej rrugës, dhe konsultoja kode zjarri, politika sigurimi dhe katalogë zjarrfikësash në bibliotekën e tyre. Po mësoja atë që kurrë më parë nuk kisha luksin ta bëja: kërkime. Herën e parë që duhej të përktheja një propozim për qëllime sigurimi të një termocentrale nukleare, mora një thirrje nga shefi i departamentit atje, duke më uruar për punën që kisha bërë. "Krahasohet mirë me atë që jemi mesuar ", tha ai. Cfarë suksesi i madh! Ajo që ndodhi ishte që konsultova një dokument në skedarë të ngjashëm me atë që po kërkoja për udhëzim, por kur pashë se pararendësi im kishte përdorur fjalën "nukleus" në vend të "qelizës", kuptova që skedarët ishin të pavlefshëm për mua. Shkova matanë rrugës në bibliotekë dhe kërkova "termocentrale nukleare". Menjëherë gjeta të gjitha terminologjitë që më duheshin. Sot, kërkohet shumë më shumë për të qenë një përkthyes i mirë, natyrisht... |