Dominica mane sobriefactus esse
Bene, dominica experrectus sum
Cum nullo modo caput tenendi quis non nocuit.
Et fermentum prandium non malum fuit,
Ergo unum plus in secunda mensa potavi.
Tum in armarium meum per vestas meas exploravi
Et tunicam meam purissimam sordidam reperri.
Tum vultus meum lavi et capillum meum pexi
Et per oppetere diem de scalis lapsus sum.
Nocte ante mentem mean fumaveram
Cum fistulis nicotianis et cantibus quos cecineram.
Sed accendi primam et observi puerum parvum
Ludere cum pyxidi quam calce feriebat.
Tum per plateam transii
Et odorem dominicalum alicuius pullum frigenti cepi.
Et Domine, hoc me retro transportavit ad aliquod quis perdideram
Alicubi, aliqua ex itinere.
In crepide viaria dominicala matutina
Volo, Domine, ebrius esse.
Quia aliquod in dominica est
Quis facit ut corpus solut sentiat.
Et nihil nisi morire est
Quid dimidius solitarius est ut sonus
Crepidinis viariae urbicae dormiendae
Et dominica mane sobriefactus esse.
In hortibus vidi patrem
Cum puellula ridente quam osciliabat.
Et iuxta scholam dominicalam steti
Et auscultavi canticas quas cantabant.
Tunc ii de via,
Et alicubi procul solitarium tintinnabulum tinitinnabat,
Et per fauces resonavit
Velut somnia evanescentes hesterna.